Geplaatst door Dit boek van Amy De Schutter neemt je mee in haar gevoelswereld en haar leven. Ze heeft het openhartig over haar lange en moeilijke tocht door de psychiatrische hulpverlening. Ze slaagt erin ons een inzicht te geven in de dagelijkse realiteit van ondraaglijk psychisch lijden en hoe de mogelijkheid op euthanasie soms een menswaardig perspectief biedt. Is het niet op een draaglijker leven, dan toch op waardig sterven.
Amy: “Ik heb ervoor gekozen om mezelf kwetsbaar op te stellen, met als streefdoel, zo goed als ik kan, naar waarheid mijn gedachten en gevoelens te verwoorden. Schuilend voor een te moeilijk leven vind ik een gelijkenis bij mijn favoriete bloem. Bij slecht weer beschermen klaprozen zich door hun bladen dicht te kloppen, in zichzelf gekeerd en wachtend tot de zon terug zal komen…“
Ik ben enorm geïnteresseerd in de psyche van de mens en psychologie was één van mijn favoriete vakken op de hogeschool. Daarom sprak dit boek me heel erg aan. Toch heeft het even geduurd vooraleer ik het boek durfde te lezen. Euthanasie ten gevolge van psychisch lijden is toch wel een heftig en gevoelig onderwerp waar je de tijd voor moet nemen. Het is geen luchtig en ontspannend boek, maar een aangrijpend en emotioneel verhaal dat je naar de keel grijpt.
Begin deze week heb ik het boek eindelijk vastgepakt en heb ik het niet meer weggelegd. Van de eerste tot de laatste pagina nam Amy me mee in haar persoonlijke en doodeerlijke levensverhaal. Ik heb nog maar zelden zo’n eerlijk en pijnlijk boek gelezen. Ik geef dan ook toe dat de tranen regelmatig in mijn ogen stonden. Hartverscheurend, dat is het juiste woord voor dit boek.
Ik wil niet teveel vertellen over de inhoud, daar moet je het boek natuurlijk zelf voor lezen, maar ik wil wel een korte samenvatting geven zodat je een idee hebt over wat je mag verwachten.
Amy is ongeveer 12 jaar wanneer haar psychische problemen beginnen. Er waren in die periode erg veel veranderingen in haar omgeving en dit had een grote invloed op haar zelfvertrouwen. Ze werd zo vaak overstelpt door onvoorstelbaar intense en extreme emoties waar ze nooit goed mee om kon gaan. Op een moment wilde Amy zichzelf pijn doen en begon ze met krassen. Op school ging het niet goed en ze had veel last van stemmingswisselingen. Omdat het van kwaad naar erger ging, werd er beslist om Amy naar de jeugdpsychiatrie te sturen. Helaas was er niet direct een plaats voor haar en de wachtlijsten liepen op waardoor ze de moed verloor. Ze zag het niet meer zitten en ze wilde er op die manier niet meer zijn. Op haar veertiende besloot ze voor de eerste keer dat het leven te moeilijk was voor haar en dat ze er een einde aan moest maken.
De zelfmoordpoging was mislukt maar hierdoor kwam ze wel terecht op de PAAZ (Psychiatrische Afdeling in een Algemeen Ziekenhuis). Dit was slechts het begin, want sindsdien is Amy jarenlang van de ene psychiatrische instelling naar de andere gestuurd, waar ze verschrikkelijke en traumatische dingen heeft meegemaakt (zie boek). Hierdoor zakte ze steeds dieper weg, met verschillende zelfmoordpogingen tot gevolg. Niets of niemand kon haar helpen en de opnames in de verschillende instellingen hebben alles nog erger gemaakt. Amy kon de strijd niet meer aan en ze zei steeds vaker en hardnekkiger dat ze haar leven niet meer kon ‘lijden’. Ondertussen is ze al 29 jaar dus reken zelf maar eens uit hoe lang dit psychisch lijden voor haar reeds duurde.
Op een dag kreeg ze te horen dat ze ook voor euthanasie kon kiezen, dat ze niet moest kiezen voor de eenzame en pijnlijke dood die een zelfdoding toch altijd is. Waar Amy altijd schrik voor had bij een zelfdoding, was het feit dat iemand haar zou moeten vinden, dat ze haar vrienden en familie ontzettend veel pijn zou doen en dat ze geen waardig afscheid zouden kunnen nemen van haar. Daarom heeft Amy ervoor gekozen om een euthanasie aanvraag in te dienen. De euthanasieprocedure heeft ongeveer een jaar geduurd, waarover Amy ook uitgebreid vertelt in haar boek, en verliep allesbehalve vlot. Dit heeft me doen beseffen dat euthanasie helemaal niet de “makkelijkste” weg is, want het vraagt veel moed en doorzettingsvermogen voor iemand die continu met een doodswens leeft en er eigenlijk zo snel mogelijk een einde aan wil maken.
Na het lezen van het boek heb ik veel respect voor Amy dat ze ondanks alles toch voor euthanasie i.p.v. zelfdoding heeft gekozen, alhoewel beide keuzes verdomd hard zijn. Ik weet dat er nog veel taboe heerst over psychiatrie en euthanasie, maar dit boek helpt je om dit beter te begrijpen. Daarnaast is dit boek een goede eyeopener voor hulpverleners in de geestelijke gezondheidszorg. De manier waarop Amy is behandeld, kan in mijn ogen echt niet en zou gewoon niet mogen gebeuren. Voor Amy is het inmiddels te laat, maar ik hoop oprecht dat de geestelijke gezondheidszorg hieruit leert.
Het boek kost € 19,95 en is o.a. te koop bij boekenwinkels en Bol.com.
Het boek kost € 19,95 en is o.a. te koop bij boekenwinkels en Bol.com.
Heb het boek nog niet gelezen maar ziet er me wel interessant uit!
Klinkt interessant zeg!
Dit klinkt als een erg pakkend boek maar ook erg interessant voor eens te lezen. Als het rustiger is qua school en werk, ga ik dit zeker lezen en laat ik het je weten <3
Wow hé wat heftig! Ik ben echt een beetje geraakt door wat je over dit boek vertelt. En de titel is ook zo mooi, en gaat zo diep.. Ik ben erg benieuwd geworden.
Wat een mooie blog heb je trouwens! <3 Liefs, Florentine
Ik heb het boek nog niet gelezen, maar was al bekend met Amy's verhaal. Schrijnend…
Ik moet nu al even slikken. Heftig verhaal en zo triest is dit…